Για τι παλεύουμε

Καλούμε τους εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές να απαιτήσουν:

· Αναδιοργάνωση της Εκπαίδευσης (σε δομή και περιεχόμενο) με κριτήριο την ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών των νέων (την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, τη γνώση της φυσικής και κοινωνικής νομοτέλειας, τους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης), την προετοιμασία τους για την επαγγελματική και κοινωνική ζωή και δράση.

· Αποκλειστικά Δημόσια Δωρεάν Παιδεία. Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην Εκπαίδευση.

· 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή

· Ενιαίο 12χρονο Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο ολόπλευρης μόρφωσης για όλους μέχρι τα 18 τους χρόνια

· Επαγγελματική εκπαίδευση σε δημόσιες δωρεάν σχολές με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα

· Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση στην υπηρεσία του λαού (ανάπτυξη της έρευνας, της επιστήμης και της τεχνολογίας και την εφαρμογή τους στην ικανοποίηση των διευρυμένων αναγκών του).

Είναι φανερό ότι το σχολείο των λαϊκών αναγκών συγκρούεται με τον πυρήνα της αστικής ιδεολογίας που θέλει το σχολείο μηχανισμό ενσωμάτωσης των νέων και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης που το κεφάλαιο έχει ανάγκη. Η οικοδόμηση του σχολείου των σύγχρονων λαϊκών αναγκών είναι υπόθεση του λαού, είναι μέτωπο πάλης του εργατικού λαϊκού- κινήματος στην κατεύθυνση κατάκτησης της δικής του εξουσίας. Πάλη που θα κατακτά επιμέρους στόχους, θα επιβάλλει βελτιώσεις, θα κάνει συνείδηση στο λαό την αναγκαιότητα του άλλου δρόμου ανάπτυξης με κριτήριο την ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΓΟΝΕΩΝ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2017

Μέσα από τη ματιά του Νίκου Καζαντζάκη... (Α' μέρος)






Ο Ν. Καζαντζάκης

Συνεχίζουμε σήμερα στο αφιέρωμά μας με θέμα «Οκτωβριανή Επανάσταση και Παιδεία » να βλέπουμε τις προσπάθειες του νέου εργατικού κράτους στην Εκπαίδευση μέσα από τα μάτια προσωπικοτήτων που ταξίδεψαν στην ΕΣΣΔ και κατέγραψαν τις εντυπώσεις τους. Και σ' αυτό το πλαίσιο, δεν μπορούμε να μη σταθούμε αναλυτικά στον μεγάλο λογοτέχνη Νίκο Καζαντζάκη.
Ο Ν. Καζαντζάκης στο βιβλίο του «Ταξιδεύοντας: Ρουσία» υμνεί την κοσμοϊστορική αλλαγή που έφερε η Επανάσταση και στον τομέα της Εκπαίδευσης και, κυρίως, εντοπίζει το κίνητρο αυτής της αλλαγής, που δεν είναι άλλο από την απελευθέρωση από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, εντοπίζει ότι τα άλματα γίνονται ακριβώς γιατί ο κομμουνισμός για να οικοδομηθεί απαιτεί μορφωμένους ανθρώπους.
Κι έχουν αξία αυτές οι μαρτυρίες από τη δική του πένα, ακριβώς γιατί ο ίδιος αξιοποιήθηκε από την αστική τάξη της χώρας μας αρχικά ενάντια στην Επανάσταση, όταν το 1919-'20 στάλθηκε μαζί με άλλους στον Καύκασο, σε μια προσπάθεια ν' αποτραβήξουν τους Έλληνες της Γεωργίας από το σοσιαλισμό. Όμως, η ίδια του η εμπειρία από όσα βλέπει και ζει τον φέρνουν τελικά στο άλλο στρατόπεδο. Έτσι, ξανακάνει άλλα τρία ταξίδια στη Σοβιετική Ένωση, γυρίζοντάς την απ' άκρη σ' άκρη: «Από το 1925 - 1930 πήγα τρεις φορές στη Σοβιετική Ρουσία κι έμεινα συνολικά δυο χρόνια, γυρίζοντας από το Μινσκ έως το Βλαδιβοστόκ κι από το Μούρμανσκ έως την Μπουχάρα και το Εσματζίν», γράφει. Όσα βλέπει και ζει σε αυτά τα ταξίδια, τον εντυπωσιάζουν και τα καταγράφει παίρνοντας θέση στη διαπάλη που εξελίσσεται στην εποχή ανάμεσα στους δυο κόσμους: «Λέω την αλήθεια όπως την είδαν τα μάτια μου. Η στιγμή που περνούμε είναι τόσο κρίσιμη, που κάθε ψευτιά ή αποσιώπηση της αλήθειας θα ήταν ατιμωτική», ξεκαθαρίζει.

Μεγάλο φινάλε γιορτασμού αδελφοποίησης μεταξύ των εργαζομένων, των αγροτών και των στρατιωτών, τη δεκαετία του 1920

Εντυπωσιάζεται από την προσπάθεια εξάλειψης του αναλφαβητισμού, από την αντιμετώπιση του σοσιαλιστικού κράτους απέναντι στις διάφορες εθνότητές του, από την προσπάθεια να γίνει η επιστήμη προσιτή στο λαό και, φυσικά, από το ίδιο το σοβιετικό σχολείο.
Παραθέτουμε παρακάτω χαρακτηριστικά αποσπάσματα (οι υπότιτλοι δικοί μας):
Κάτω οι αναλφάβητοι!
«"Όλες μας οι ελπίδες, μου 'λεγαν συχνά, κρέμουνται από τη μόρφωση του λαού. Ο φωτισμός του λαού, που για όλα τ' αστικά κράτη είναι ο μεγάλος κίντυνος, για μας είναι η μόνη σωτηρία".
Γι' αυτό, μια από τις πρώτες φροντίδες των μπολσεβίκων ήταν να μάθουν ανάγνωση και γραφή στα εκατομμύρια τους αναλφάβητους. Συστήθηκαν χιλιάδες σύλλογοι με τον τίτλο: "Κάτω οι αναλφάβητοι!", γύριζαν από χωριό σε χωριό, κάθουνταν τρεις τέσσερεις μήνες, μάθαιναν όσους μπορούσαν γράμματα, ανάθεταν σε αυτούς που έμαθαν να διδάξουν και τους άλλους, κι ύστερα έφευγαν κι έτρεχαν σε άλλο αναλφάβητο χωριό.
Φοιτητές, δασκάλοι, υπάλληλοι, εργάτες, όλοι είχαν αναλάβει να φωτίσουν κάθε ομάδα κι ορισμένη περιοχή. Ξέσπασε ιερή σταυροφορία εναντίον του αναλφαβητισμού. Και δεν ήταν σκοπός της σταυροφορίας αυτής να μάθουν μονάχα ανάγνωση και γραφή στους αγράμματους, παρά και να ξυπνήσουν μέσα τους τη συνείδηση της τάξης τους και να τους σπρώξουν να λάβουν μέρος στη σοβιετική αναγέννηση της χώρας. Τίποτα δεν τους διδάσκεται, ούτε μια φράση, που να μην έχει σκοπό να τους φωτίσει και να τους μορφώσει κομμουνιστικά.
Η επιστήμη πολύτιμος οδηγός και συνεργάτης του χερομάχου

Παράλληλα, ξυπνούν στ' ανοργάνωτα αυτά μυαλά κι επιστημονικά και τεχνικά ενδιαφέροντα, όσο μπορούν
«Δεκαπέντε χρόνια σοβιετικής δύναμης». Σοβιετική αφίσα του 1932
προσπαθούν οι μπολσεβίκοι να θέσουν σε στενή επαφή την επιστήμη με το λαό.
Διοργανώνουν ειδικές έκθεσες για να δείξουν στο λαό πόσο η επιστήμη είναι απαραίτητη για την κοινωνική κι οικονομική αναδιοργάνωση της χώρας και πόσο οι επιστήμονες συνεργάζουνται, εντελώς πραχτικά κι αυτοί, με τους εργάτες στα εργοστάσια και με τους μουζίκους στα χωριά.
Στις έκθεσες τούτες τρέχει ο λαός και κοιτάζει με κατάπληξη πόσο η επιστήμη είναι απαραίτητη στη ζωή του ανθρώπου, πώς ήταν, ποσοτικά και ποιοτικά, τα προϊόντα της Ρουσίας πριν και πώς έγιναν άμα ανέλαβε η επιστήμη να τα μελετήσει και να τελειοποιήσει την παραγωγή και την επεξεργασία τους. Για πρώτη φορά καταλάβαιναν οι χοντρόμυαλοι μουζίκοι πως η επιστήμη δεν είναι αφηρημένη ανώφελη θεωρία, μήτε είναι ο σοφός ένας άχρηστος μανιακός του γραφείου, παρά πολύτιμος οδηγός και συνεργάτης του χερομάχου.
Η προσπάθεια αυτή να 'ρθει σε στενή επαφή η επιστήμη με τις άμεσες πραχτικές ανάγκες της χώρας είναι από τις πιο χαραχτηριστικές προσπάθειες της Σοβιετικής Ρουσίας. Η επιστήμη πρέπει να γίνει όργανο του Προλεταριάτου, ένα όπλο κι αυτή για την τελική νίκη, πρέπει λοιπόν όλες της οι θεωρίες κι οι έρευνες να 'χουν άμεσο πραχτικό σκοπό: να υψώσουν την παραγωγή του τόπου, να υψώσουν συνάμα και το πνεματικό επίπεδο του λαού, για να μπορέσει το Προλεταριάτο να στηριχτεί σε φωτισμένες ανθρώπινες μάζες.
Ολα τα αποσπάσματα που δημοσιεύουμε είναι από το βιβλίο «Ταξιδεύοντας: Ρουσία» (εκδ. Καζαντζάκη), που αξίζει να αναζητήσετε και να διαβάσετε ολόκληρο

Η επιστήμη στάθηκε πάντα όργανο της κυρίαρχης τάξης. Στην αρχή οι μάγοι κι οι ιερείς είχαν ορισμένες επιστημονικές γνώσες - πώς κινούνται τ' άστρα κι επομένως πώς μοιράζεται ο χρόνος, πώς θεραπεύουνται μερικές αρρώστιες, πώς καλλιεργούνται καλύτερα τα χώματα, πώς φτιάνουνται τελειότερα όπλα... Τις γνώσες τούτες τις κρατούσαν μυστικές και τις χρησιμοποιούσαν μόνο για να επιβάλλουνται ή να τρομοκρατούν το λαό.
Σήμερα η επιστήμη στις αστικές χώρες είναι όργανο της άρχουσας τάξης. Δεν είναι βέβαια πια μυστική, το εναντίον, σε όλες τις πολιτισμένες χώρες υπάρχει τάση να εκλαϊκεύουνται οι επιστημονικές γνώσες, κι όμως, στην πραγματικότητα, η επιστήμη απομένει ακόμα προνόμιο ορισμένης κοινωνικής τάξης, των πλούσιων γιατί;
Πολλοί λόγοι: Η επιστήμη πουλιέται σαν εμπόρεμα στα πανεπιστήμια και τα πολυτεχνεία, κι είναι για τους φτωχούς πολύ ακριβή, κι αν κανένας από το λαό, ύστερα από πολλούς αγώνες, καταφέρει να περάσει από τις ανώτατες σχολές και να βγει επιστήμονας, είναι υποχρεωμένος, αν θέλει να ζήσει και να προκόψει στην επιστήμη του, να μπει στην υπηρεσία της αστικής τάξης και να εξυπηρετεί κι αυτός, ο άνθρωπος του λαού, τα συφέροντά της. Ετσι όλοι οι επιστήμονες, που αποτελούν το επιτελείο, το οικονομικό, κοινωνικό, πνεματικό ενός τόπου, είναι αναγκαστικά όργανα των αστών όλη η επιστήμη, συνειδητά ή μη, δουλεύει για να πλουτίσουν και να δυναμώσουν οι αστοί.
Επιστήμη αληθινά προσιτή σε όλους
Ήρθε ο καιρός στη Ρουσία να μπει η επιστήμη στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης, του Προλεταριάτου, οργανώνοντας σε νέες πλατύτερες βάσες την οικονομική και κοινωνική ζωή των ανθρώπων. Γιατί η διχτατορία του Προλεταριάτου, που τελικό σκοπό της έχει την εξαφάνιση των τάξεων, πρέπει να δημιουργήσει μια νέα επιστήμη που να οργανώσει και να συμφιλιώσει όλες τις παράταιρες ως τώρα επιστημονικές προσπάθειες και να φέρει, όπως στην κοινωνία όμοια και στην επιστήμη, την αρμονία.
Για να πραγματοποιηθεί ο υψηλός αυτός σκοπός, πρέπει πρώτα πρώτα η επιστήμη να γίνει αληθινά προσιτή σε όλους. Πώς; Οχι βέβαια με τη μισερή κι αναγκαστικά επιπόλαιη επιστημονική εκλαΐκεψη, η αστική τάξη ενεργεί μιαν τέτοια προπαγάντα γιατί έχει συφέρο να διαδώσει τεχνικές γνώσες στους εργαζόμενους, για να τους κάμει πιο παραγωγούς και πιο προσοδοφόρους δούλους της. Πέρα όμως από την άμεση πραχτική τους τούτη ανάγκη, η μόρφωση του λαού δεν τη συφέρει. Για να μορφωθεί αληθινά ο λαός, πρέπει ν' απλοποιηθεί ο τρόπος της διδασκαλίας και να δίνουνται μεγάλες ευκολίες στο λαό να καταρτίζεται επιστημονικά. Πρέπει οι μεγάλες μάζες κι όχι πια μονάχα τα εξαιρετικά άτομα να φωτιστούν. Ολος ο λαός πρέπει, επιστημονικά φωτισμένος, να συνεργάζεται για να λυθούν τα μεγάλα οικονομικά και τεχνικά προβλήματα της σύγχρονης ζωής.
Δυο νέοι μορφωτικοί οργανισμοί παίζουν σημαντικό ρόλο στην τεράστια διαφωτιστική προπαγάντα της Σοβιετικής Ρουσίας: το Κλουμπ, η Λέσχη, στις πολιτείες, κι η Αναγνωστική Ισμπα στα χωριά.
Κάθε εργοστάσιο, κάθε φυλακή και στρατώνας, όλα τα σκολειά, τα νοσοκομεία, τα πλοία, έχουν τη λέσχη τους, εκεί οι αναλφάβητοι μαθαίνουν γράμματα, γίνουνται ομιλίες και συζήτησες, ένας διαβάζει δυνατά κι οι άλλοι ακούν και κρίνουν, δίνουνται γιορτές και συναυλίες, η λέσχη είναι πολιτικό, κοινωνικό και πνεματικό φροντιστήριο, όπου ο πολίτης μορφώνεται και μαθαίνει τα δικαιώματα και τα χρέη του.
Κάθε λέσχη έχει το αναγνωστήριό της και τη βιβλιοθήκη της, μπορεί να 'χει και τη μουσική της μπάντα και κάποτε μπορεί να μετατραπεί σε κινηματόγραφο και θέατρο. Στην αρχή έπαιζαν στις διάφορες λέσχες επαγγελματίες περιοδεύοντες ηθοποιοί, σιγά σιγά όμως άρχισαν κι οι εργάτες κι αργότερα κι οι μουζίκοι ν' ανεβαίνουν στην πρόχειρη σκηνή και να παίζουν μόνοι τους, και με τις καταπληχτικές ικανότητες που 'χει ο ρούσικος λαός να μιμείται, να παίζει, να χορεύει, μπορείς συχνά στις ερασιτεχνικές τούτες σκηνές να νιώσεις αληθινή καλλιτεχνική χαρά».
Το Φως - να το σπαθί μας!
Στην ιστορική Ελληνική Σχολή της Οδησσού, ο Ν. Καζαντζάκης μιλάει με τον διευθυντή, τον οποίο χαρακτηρίζει «φανατικό ασκητικό Ελληνα κομμουνιστή», που του εξηγεί πώς αντιμετωπίζονται οι εθνότητες. Ο Καζαντζάκης καταγράφει αυτήν τη συζήτηση:
«-- Ολα τα μαθήματα μας επιβάλλει ο νόμος να γίνουνται στην ελληνική γλώσσα, κανένας δεν μπορεί να διοριστεί εδώ δάσκαλος αν δεν ξέρει να διδάξει ελληνικά. Κάθε λαός να προχωράει από τον εδικό του δρόμο.
Βλέποντάς με να ξαφνιάζουμαι, χαμογέλασε:
-- Η Κομμουνιστική Δημοκρατία, είπε, όχι μονάχα δε σπρώχνει σε ομοιομορφία τις διάφορες εθνότητες, παρά και δυναμώνει τον εθνικό χαραχτήρα της καθεμιάς. Η κομμουνιστική Ιδέα είναι πλούσια αρμονία από πολυποίκιλες φωνές. Κάθε φωνή είναι λεύτερη, μα και συνάμα αρμονικά υποταγμένη στο σύνολο.
Διάλειμμα. Παίζουν, γελούν, παλεύουν οι πιτσιρίκοι - μαθητές και μαθήτριες - στη μεγάλη αυλή του σκολειού. Επαιζαν, γελούσαν, πάλευαν κι οι δάσκαλοι μαζί τους.
-- Αυτή 'ναι η μεγάλη διαφορά! εξακολούθησε ο ασκητικός με το ξουρισμένο κεφάλι σύντροφός μου. Η τσαρική πολιτική πρόγραμμά της είχε να ρουσοποιήσει όλες τις φυλές που κατοικούσαν την αυτοκρατορία, δεν επέτρεπε στα σχολειά να διδάσκεται η μητρική γλώσσα, παρά μονάχα η ρούσικη, απαγορεύουνταν να τυπωθούν βιβλία κι εφημερίδες ή να παρασταθούν θεατρικά έργα ή να γίνουν ομιλίες στην ντόπια γλώσσα, έπρεπε με κάθε τρόπο ν' ατροφήσει η εθνική ψυχή και να επιβληθεί με τη βία σε όλες τις εθνότητες η ρούσικη ψυχή.
»Μα οι μπολσεβίκοι έσπασαν και τις αλυσίδες τούτες. Λίγες μέρες μετά την Επανάσταση, δημοσιεύτηκε η Προκήρυξη των Δικαιωμάτων των Λαών της Ρουσίας, υπογραμμένη από τον Ρούσο Λένιν και τον Γεωργιανό Στάλιν:
»α) Ολοι οι λαοί της Ρουσίας είναι ανεξάρτητοι και ίσοι.
»β) Κάθε λαός έχει το δικαίωμα να διαθέτει τον εαυτό του όπως θέλει.
»γ) Καταργούνται όλα τα ειδικά εθνικά προνόμια.
»δ) Ολες οι εθνικές μειοψηφίες δικαιούνται πια να ξετυλίγουνται λεύτερα.
»Γενναία, τολμηρή, ιστορική προκήρυξη, που δεν τη γέννησε μονάχα ανώτατη ιδεολογική συνείδηση, παρά και γόνιμη, πολύ επιτήδεια, πραχτική πολιτική. Γκρεμίστηκαν τα σύνορα που χώριζαν την κυρίαρχη ως τώρα εθνότητα από τις άλλες φυλές, δεν υπάρχουν πια λαοί τύραννοι και λαοί σκλάβοι. Φίλιωσαν εργάτες και χωρικοί απ' όλες τις ράτσες, λευτερώθηκε κάθε εθνική συνείδηση.
Δεκάδες λαοί αποκτούν για πρώτη φορά αλφάβητο
»Ιδρύθηκαν εθνικά σκολειά σε κάθε τόπο, το γλωσσικό ιδίωμα κάθε λαού θεωρήθηκε ως η επίσημή του γλώσσα, για πρώτη φορά άρχισαν να γράφουνται βιβλία και να τυπώνουνται εφημερίδες σε διάφορες, ακαλλιέργητες ως τώρα, τοπολαλιές. Δεκαοχτώ λαοί - Γιακούτοι, Τσουβάχοι, Κερκέζοι - δεν είχαν αλφάβητο, για πρώτη φορά γράφτηκε τώρα το αλφάβητό τους και τυπώθηκαν βιβλία στη μητρική τους γλώσσα.
»Πολλοί ημιάγριοι λαοί φωτίζουνται. Η Ταταρία όλη πριν από την Επανάσταση είχε 75 μονάχα σκολειά, όπου διδάσκουνταν η ρούσικη μονάχα γλώσσα, ύστερα από δέκα χρόνια είχε πάνω από 2.000 σκολειά, όπου διδάσκουνταν η εθνική τατάρικη γλώσσα. Στο Τουρκεστάν φοιτούσαν επί τσάρου σε όλα εκεί τα σκολειά 300 μονάχα ντόπιοι, ύστερα από δέκα χρόνια λευτεριάς υπήρχαν 673 σκολειά με 45.000 μαθητές, κι ακόμα 1.596 παιδικοί κήποι κι άσυλα παιδιών κι επαγγελματικές σκολές με χιλιάδες σπουδαστές.
»Σε όλες τις γλώσσες τυπώνουνται κάθε χρόνο εκατομμύρια βιβλία, εφημερίδες, διαφωτιστικά φυλλάδια, περιοδικά. Η εργασία που γίνεται τώρα στη Ρουσία για να ξυπνήσει ο άνθρωπος, είναι καταπληχτική. Οι οχτροί την παραγνωρίζουν και τη γελοιοποιούν, οι τυφλωμένοι φίλοι την υπερβάλλουν, μα κι οι δυο έχουν άδικο. Η εργασία που γίνεται εδώ για τις εθνότητες είναι πολύ σημαντική, μα δύσκολη πολύ και δεν έδωκε ακόμα όλους της τους καρπούς. Μα θα τους δώσει.
Σώπασε ο σύντροφος, κι εγώ ώρα πολλή συλλογίζουμουν πόσο σίγουρα κατόρθωσαν οι μπολσεβίκοι με τέτοια φωτισμένη πολιτική να πάρουν με το μέρος τους όλες τις εθνότητες, που ως τώρα συγκατοικούσαν, εχθρικές ή περιφρονημένες, στη Ρουσία. Οταν εσωτερικοί κι εξωτερικοί οχτροί έθεταν σε κίντυνο τη νέαν Ιδέα, οι λαοί τούτοι έπαιρναν πάντα το μέρος εκείνων που τους έδωκαν, ύστερα από τόσους αιώνες, την εθνική τους λευτεριά και την ανθρώπινή τους αξιοπρέπεια. Ετσι σώθηκε η Επανάσταση.
Το πρόβλημα τούτο των εθνοτήτων προσπαθούμε να το λύσουμε με φωτισμό του λαού
Αργότερα, ένας από τους Σοβιετικούς αρχηγούς μου ξηγούσε πλατύτερα:
-- Απ' όλες τις λύσες που μπορούσαν να δοθούν στο τόσο πολύπλοκο αυτό πρόβλημα των εθνοτήτων, αυτή που δώσαμε είναι όχι απλώς εκείνη που μονάχα ταιριάζει στη μαρξική μας ιδεολογία παρά κι η πιο πολιτικά κι οικονομικά σκόπιμη. Βέβαια υπάρχουν κίντυνοι, μα τους ξέρουμε και κάνουμε ό,τι μπορούμε να τους υπερνικήσουμε. Πώς; Φωτίζοντας, μορφώνοντας κομμουνιστικά τους αμόρφωτους ή μεσομόρφωτους ακόμα λαούς μας.
»Ο κομμουνισμός δεν εξαφανίζει, δεν ισοπεδώνει τους χαραχτήρες κάθε ατόμου ή φυλής. Το εναντίον, εντείνει και προστατεύει ό,τι χρήσιμο ιδιότυπο μπορεί κάθε άτομο ή λαός να συνεισφέρει στο σύνολο. Γιατί ξέρει πώς όλοι, άτομα και λαοί, αλληλοσυμπληρώνουνται και συνεργάζουνται. Κι η ομοιομορφία φτωχαίνει το σύνολο.
»Οσο περισσότερο κατανοηθεί η αρχή αυτή του κομμουνισμού, τόσο πιο βέβαιη γίνεται η αρμονική συμβίωση. Μαθαίνουμε τους διάφορους λαούς μας να μην ενδιαφέρουνται αν είσαι Εβραίος ή Τούρκος, Ουκρανός ή Τάταρος, μα μονάχα για ένα να νοιάζουνται: αν είσαι κομμουνιστής ή αστός. Οι πρώτοι, όποιας εθνότητας κι αν είναι, ό,τι χρώμα κι αν έχουν, σε όποια φυλή κι αν ανήκουν, είναι σύντροφοι, οι δεύτεροι, ας είναι και γονιοί μας, είναι οχτροί.
»Και το πρόβλημα τούτο των εθνοτήτων προσπαθούμε να το λύσουμε με τη μόνη μέθοδο που μπορεί να λύσει μια για πάντα και με τρόπο ανώτερο κάθε γόρδιο δεσμό: με φωτισμό του λαού. Το Φως - να το σπαθί μας!».


Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη 15/9/2017

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου